#2 "Duma i uprzedzenie"/ Jane Austen

Tytuł polski: Duma i uprzedzenie

Tytuł oryginału: Pride and prejudice

Autor: Jane Austen

Wydawca: Wydawnictwo Prószyński i S-ka

Liczba stron: 376

Z twórczością Jane Austen spotkałam się po raz pierwszy. Byłam pod wrażeniem, że XIX-letnia powieść może być tak wspaniale napisana. Kilka miesięcy temu przeczytałam "Wichrowe wzgórza", które nie przypadły mi do gustu. Zniechęciło mnie to do powieści tego typu. Bardzo żałuję, że tak długo zbierałam się aby przeczytać "Dumę i uprzedzenie". Ta książka była cudowna, pełna uroku, humoru i barwnych postaci.

Recenzja może zawierać spojlery.

Książka opowiada o historii rodziny Bannet. Państwo Bannet mają pięć córek: Jane, Elizabeth, Mary, Kitty i Lydię. Rodzice chcą wydać je bogato za mąż. Akcja rozgrywa się w pobliżu miasteczka Maryton. Pewnego dnia do Netherfield Park przyjeżdża pan Charles Bingley wraz ze swoimi siostrami: panią Bingley i panią Hurst, szwagrem - panem Hurst oraz najlepszym panem Darcy...

Na początku tej książki trudno mi było ją czytać z powodu języka jakim została napisana. Do momentu, w którym pan Darcy wyznaje miłośc Elizabeth. Po tym wydarzeniu czytanie jej szło mi bardzo szybko. 

To piękna historia o miłości, do której główni bohaterowie musieli "dorosnąć". Panna Bennet uważała, że pan Darcy jest dumny i ludzkie uczucia są mu dalekie. Myliła się do czego sama się przyznaje. Gdy się poznali oboje za sobą nie przepadali, a jednak zakochali się w sobie.

Oprócz Elizabeth i pana Darcy'ego poznajemy wiele barwnych postaci. Jane i pan Bingley to postacie, które łączy prawdziwa miłość. Można powiedzieć, że zakochali się w sobie od pierwszego wejrzenia. Pan i pani Bennet to małżeństwo z długoletnim stażem. Pan Bennet ma specyficzne poczucie humoru(mnie bardzo się spodobało), a pani Bennet chce za wszelką cenę wydać córki za mąż (co staje się niemal jej obsesją). Kitty i Lydia - dwie najbardziej denerwujące mnie i niezbyt mądre panny(wspomnę, że jedna wyjdzie w miarę na ludzi, a druga wcale się nie zmieni). I wiele innych bohaterów, którzy mają swoje wady i zalety.

Autorka ukazuje nam w tej książce jak ludzkie werdykty mogą być pochopne. Na przykład pan Darcy nie był miły dla nikogo, ludzie uważali go za zbyt dumnego, ale po dłuższym śledzeniu jego historii dowiadujemy się, że wcale nie jest zbyt dumny ani nie jest złym człowiekiem. 

Instagram

Ta powieść mnie zauroczyła. Na początku autorka przedstawia zwyczajne życie ludzi żyjących w XIX wieku, ale później
ta powieść staje się tak urocza i wspaniała,
że trudno było mi w to uwierzyć. Bardzo polubiłam Pana Benneta i Elizabeth, a pan Darcy zachwycił mnie całym sobą.

Podsumowując ta książka warta jest przeczytania. Z chęcią sięgnę po inną książkę tej autorki.

Moja ocena - 10/10

Marta